Moje serce jest jak muzyk.....

A teraz serce Julki też. Szczególnie wielkie serce ma do wiolonczeli, na której gra od początku września. Zobaczymy, na ile starczy jej zapału. W planie 4 lata szkoły muzycznej. Czekam, kiedy usłyszę, że nie chce się jej ćwiczyć. Wiem, że to w końcu nastąpi, bo sama też bardzo kochałam grę na pianinie, ale kiedy koleżanki biegały po podwórku, a ja ćwiczyłam gamy.... :)

Żeby umilić Julce naukę, uszyłam jej teczkę na nuty. Teczka filcowa, podszewka i aplikacja z jedynej możliwej tkaniny :)

Rączka, jak widać jeszcze do poprawki, bo przyszywałam na oko 5 minut przed wyjściem na zajęcia. Trzeba ją nieco przesunąć w prawo.

W środku kieszonka na ołówki i inne drobiazgi. Miała być mniejsza, żeby nie wystawała spod klapy, ale wtedy nie mieściłyby się ołówki i chusteczki.

Długo myślałam nad zapięciem. Miało być magnetyczne, ale bałam się, że teczka będzie się sama otwierać pod wpływem ciężaru. Dlatego zapięcie jest na karabińczyk.

Stado koników...morskich :)

Zbliżam się do końca pozostałości po kiermaszu :) Potem już będę na bieżąco z tym, co szyję i dziergam. A dzieje się u mnie dużo. Oczywiście, standardowo- wszystko naraz. Dwa sweterki dla dziewczynek dziergają się równocześnie, kwadraty na kapę dla Julki, spódnica dla mnie nieskończona (co nie wcale nie przeszkadza mi w jej użytkowaniu od kilku dni :)). Planów wcale nie mniej:
- torebka filcowa dla mnie
- marynarka dla Krzysia (teraz już nie ma zmiłuj, bo pogoda nie rozpieszcza, a szanowny pierwszoklasista ma za tydzień pasowanie na ucznia)
- kolejna spódnica dla mnie
- haremki dla Julki (będzie tutek!)
- spódniczki dla Amelki (będą tutki również :))

Także wrzucam szybko fotki i uciekam do pracy.

Moje stadko:

Wszystkie dostępne tutaj.

Kolejny próbny sweterek

Oj, lalki Amelki chyba nie mają co narzekać tej jesieni. Kolejną wczoraj ubrałam w sweterek. Znowu w ramach ćwiczenia wzoru na sweterek dla Julki i Amelki :)

Pączek

      Tydzień temu Julka wróciła ze szkoły z radosną nowiną- dostała zaproszenie na urodziny nowej koleżanki z klasy. Zareagowałam, jak pewnie większość matek rodzin wielodzietnych pod koniec września.....paniką, że nie mam kasy na prezent. Na szczęście, szybko przypomniałam sobie, że mój regał z tkaninami pęka w szwach, więc mogę coś uszyć. Julka miała zrobić rozeznanie, co Dagmara lubi. Okazało się, że bardzo lubi piec i gotować. No to do głowy przyszło mi kilka pomysłów, ale Julce najbardziej spodobał się ten z poduszką w kształcie pączka.
     Trochę się stresowałam, bo szyłam taką poduszkę pierwszy raz, ale wyszła świetnie. Julka zachwycona. Koleżance i jej mamie też się podobno podobała. Uffff

Do przyszycia literek, pierwszy raz użyłam w końcu kleju do tkanin, który kupiłam w sierpniu i jestem nim zachwycona. Ale o tym kiedyś zrobię osobny post, jeśli chcecie. Na razie biegnę z powrotem do drutów i szydełka. 3 robótki naraz robię, więc nie mam czasu się rozpisywać :)

Stado wielorybów

Całe stado mi zostało po kiermaszu. Pływają sobie po moim ulubionym fotelu :)

Fotorelacja z festynu.

Jak oglądam te zdjęcia, to jeszcze bardziej żałuję, że nie uszyłam stroju dla Amelki. Koniecznie muszę to poprawić w przyszłym roku :)

Czas na przekąskę :)

Rycerz płacze po utracie ukochanej...

To mówisz, że ona żyje, tylko uciekła z innym? :)

Takie tam z pola bitwy rodzeństwa :)

A tu już miły pan próbuje mi zabić syna. Młody nie potrafił ukryć radości, żeby zdjęcie było bardziej realistyczne :D

I stoisko, od kórego nie mogliśmy odejść przez dłuższy czas. Proste, naturalne zabawki dla dzieci.
Starsza wersja tenisa stołowego- ulubione miejsce Amelki na festynie.

I coś dla Krzysia.

Były też zwierzątka

O, brat na chwilę wyszedł, to popilnuję mu dobytku :)

Tu starszaki stały bardzo długo- na wędki z metalowymi kółkami łowili drewniane rybki. Kiedyś pokażę Wam to z bliska, bo mam plan zrobić podobne dla dzieciaków w domu.

Mielenie ziaren na mąkę.

I znowu coś dla Amelki- dużo drewnianych klocków.