Niewiele rzeczy szyłam dla taty, bo uszytki dla panów są moją piętą achillesową. Żałuję, że się bardziej nie wysiliłam. W ostatnim, szpitalnym już czasie uszyłam mu jednak lekką kołderkę (od ciężkich, szpitalnych bolała go noga), poduszkę przeciwodleżynową z minky (nie chciałam jej tu wrzucać, bo to było dla mnie zbyt dołujące) i dwie poszewki na poduszkę. Poszewkom zrobiłam szybkie zdjęcie. Nie zdążyły natomiast posłużyć tacie, bo odszedł zanim nastąpiła zmiana pościeli. Przykro mi, że nie znalazłam chwili, żeby je uszyć choć kilka dni wcześniej :( Gdybym tylko wiedziała......
Aniu,jeszcze raz przyjmij moje kondolencje. Musi byc Wam teraz bardzo ciezko,szczegolnie w tym przedswiatecznym okresie,ktory przeciez jest czasem radosci i spotkan rodzinnych. Sciskam Cie bardzo mocno,zaluje ,ze moge to zrobic tylko wirtualnie. :( Nie miej sobie niczego za zle-tych poduszek czy czegokolwiek innego. Dalas swojemu tacie milosc i troske a to przeciez najwazniejsze,to zabral ze soba do tego lepszego Miejsca. Trzymaj sie dzielnie!
OdpowiedzUsuńDzięki, Hanulek. Staram się sobie tłumaczyć, że zrobiłam, co mogłam, ale to na razie nie umniejsza bólu niestety. Liczę na to, że czas leczy rany :(
UsuńAniu, jeszcze raz wyrazy współczucia. Nie będe pisac, że masz by silna. Masz prawo do słabości, masz prawo do płaczu i bólu. Trzymajcie się! Buziaki!
OdpowiedzUsuńDziękuję, Kochana. Na razie sobie beczę ciągle. Lekarze z hospicjum kazali wypłakać ból do końca, żeby się potem nie dać podstępnej depresji. Stosuję się do zaleceń lekarskich....
UsuńKochana Aneczko przytulam cię mocno. Mój tata też ciężko choruje. Czas leczy rany ale szkoda,że tak długo trwa to leczenie. Trzymaj się kochana i zaglądaj tutaj,może to pomorze w smutku.
OdpowiedzUsuńDziękuję Ci, Aniu. Trzymam kciuki za Twojego tatę. Mi pomaga świadomość, że byłam koło mojego taty prawie do końca, tak często jak tylko się dało.
UsuńAniu wcześniej umknął mi ten post a dziś widziałam wpis o czapeczce dla malutkiej, którą szyłaś na pogrzeb taty. Bardzo mi przykro z powodu Waszej straty. Czas leczy rany, ale jednak trochę go musi upłynąć. Wirualnie całuję i tulę. Ania
OdpowiedzUsuń